Izložba novoprimljenih članova HDLU Rijeka

Petar Đakulović spada u red suvremenih slikara koji se vraćaju tradicionalnom načinu izražavanja, onih koji biraju dobro provjerenu recepturu tehnike ulja na platnu i koji se ne ustručavaju glavnu temu svojih radova posvetiti ljudskom liku, pokazujući pri tom da figurativno slikarstvo nije izričaj koji pripada nekom prošlom vremenu i kojim je izraženo sve ono što se dalo reći i pokazati. Na izgled jednostavno, ali u pozadini njegovih radova krije se drugačiji koncept razmišljanja proizašao iz autorove želje za novim spoznajama i uvođenjem nekonvencionalnih metoda u likovnu praksu. Inspiraciju crpi iz nepresušnih izvora koje pružaju suvremeni mediji među kojima prednjači virtualni svijet interneta. Prikupljene materijale analizira, obrađuje, rastavlja i spaja u nove kompozicije upotrebljavajući pri tom dostupne softvere da bi konačni produkt bio realiziran na konvencionalan način, nekom od tradicionalnih metoda kao što je, primjerice, ulje na platnu.

U likovnosti Stele Cunjak poetika apstrakcije prevagnula je nad figuralikom u tolikoj mjeri da su i rijetke pojave ljudske figure toliko generirane rezultirajući jedva prepoznatljivim, realističnim detaljima koji se stapaju s apstraktnim okružjem i samo je pitanje trenutka kada će svaka sličnost s ishodištem potpuno nestati. Kompoziciju gradi strpljivo i minuciozno razmišljajući pri tom o karakteristikama svakog upotrijebljenog materijala i njegovog suodnosa s kontekstom u koji je postavljen, uzimajući u obzir i najsitnije detalje počevši s pripremom slikarske podloge čije tretiranje utječe na završni dojam rada. Radovi iz serije 'Aktovi na grotama' na slikovit način prikazuju proces prelaska figuralnog u apstraktno: prikazi grota toliko su se udaljili od mimetičkog da ih uz temu grota veže još jedino njihov naziv. Ljudski lik, ili točnije, akt povezan je s krajolikom, nepresušnom autoričinom inspiracijom, predstavljajući na taj način sinergiju ogoljele, kršovite prirode i ogoljelog, obnaženog ljudskog tijela.

Velike monokromne plohe prekrivene apstrakntim oblicima, karakteristika su slikarskih platna Ive Pevalek. Paleta boja najčešće je svedena na pastelne tonove jednakog intenziteta, a njihove svjetlosne vrijednosti međusobno su usklađene. Mrežom bijelih, jedva vidljivih linija protkane su manje plohe što ih cijepa, ograđuje i dinamizira. U svaki je rad uveden i ljudski lik, najčešće netko iz autoričinog osobnog svijeta, koji se pojavljuje poput siluete ili apstraktnog polja i ulazi u interakciju s monokromnom površinom. Na izloženom radu 'Siluete – diptih', lik dječaka prikazan je u igri loptom s nevidljivim, imaginarnim suigračem čime se u suodnos dovodi poznato s nepoznatim, vidljiv svijet dodiruje se s nevidljivim. Očaranost mističnom atmosferom koja podsjeća na neznane, opustošene krajolike, prožimanje ili oponiranje poznatog, vidljivog svijeta s onostranim, tematika je kojoj je usmjeren umjetničin interes i na kojem ona gradi svoj likovni govor.

Spontanost, neposrednost, nepretencioznost samo su neki od epiteta kojima se može opisati rad Jadranke Hodanić. Crtanje i slikanje doživljava kao igru, instinktivan i intuitivan proces. Slika i crta primorsku arhitekturu ili njene detalje među koje smješta ljudske likove, najčešće ženske, koji se ističu načinom ili tehnikom izrade bilo da je riječ o kolažiranom detalju, realističnom ili nekom drugom autorici svojstvenom pristupu. Kolorizam i međusobni odnos boja važan je element svake kompozicije isto kao i impresija koju one stvaraju, a žuta vezana uz toplinu sunca, primorja i njegovog raslinja, jedna je od najčešće korištenih boja. Radovi Jadranke Hodanić jednostavni su i jasni, svojom neposrednošću i toplinom, poput dječjeg crteža, ostavljaju dojam na promatrača.

Crtež je samo jedan od medija kojim, uz skulpturu, fotografiju a u novije vrijeme i videom, suvereno vlada Lea Čeč i u kojima ostvaruje zanimljive radove. Serija crteža nazvanih 'Glavonje', izrađenih ugljenom na papiru, prikazuje ljudsku figuru naglašene voluminoznosti, skicozno tretirane pa samim time lišene suvišnih detalja. Jednostavni crteži postaju još intrigantniji pridoda li se njihovoj likovnosti semantička dimenzija i subjektivni kontekst u kojem su nastali. 'Glavonje', popraćeni olovkom ispisanim opisnim podnaslovima, oličenje su ljudskih karaktera koji nisu društveno prihvatljivi, koje autorica ne voli, koji je iritiraju ili koji su joj smiješni. Ti su karakteri pretočeni u lik simpatičnog čovječuljka koji govorom svog tijela, gestikulacijom, znakovito spuštenog ili sakrivenog lica na jednostavan, ali isotvremeno vrlo eksplicitan način otjelovljuje danu mu ulogu. Naglašen subjektivni element prožimlje svaki Lein rad bez obzira radi li se o crtežu, fotografiji ili skulpturi.

Bogato iskustvo rada u različitim materijalima, bilo da je riječ o mramoru, bronzi pa čak i nekom od građevnih materijala, Nikola Nenadić pretočio je u skulporski rad pa stoga ne čude njegove kompozicije u kojima kombinira različite tehnike, spaja naizgled nespojivo ili eksperimentira materijalima doprinoseći novoj estetici. Tematski gledano, njegovo je recentno stvaralaštvo fokusirano na problematiku socijalnog i političkog okruženja te na ulogu nemoćne ljudske jedinke unutar takvog svijeta što nerijetko vizualizira životinjskim likovima kojima, po uzoru na basne, daje ljudske karakteristike. Skulptura 'Original Sin – Iskonski grijeh', prikazuje dva kukca, crnu udovicu i bogomoljku, postavljene jednu nasuprot drugoj u crkvenoj ispovjedaonici, moleći se i ispovijedajući se jedna drugoj za oprost grijeha – ubojstvo zbog seksualnog užitka i nastavka populacije, znajući da su u ravnopravnom položaju i da će jedino ona druga razumijeti grijeh i moći dati oprost.' Vilma Bartolić