Ponavljanje vremena - naracija sekvenci
Morena Kvaternik je kasno ušla u svijet fotografije. U njenom autorskom opusu nema velikih inscenacija stvarnosti uobičajenih kod fotografa autodidakta. Upravo to je ključ za razumijevanje njenog načina rada. Morenine fotografije iz ciklusa Sekvence ponovljenog vremena ekspresivnom složenošću dotiču sam rub estetike, prelazeći povremeno onu tanku granicu koja dijeli trash i kreativno ludilo, ali nikad toliko da bi ih se moglo nazvati ili jednim ili drugim epitetom. Nazovimo to svojevrsni Neo-Noir-Naturalizam. Fotografije ove serije su zapravo genijalne. Ritmom i upotrebom filmske naracije podsjećaju na sekvence Duane Michalsa, ali bez onih izrazito jasnih konotacija i simbolike vidljivih u Michalsovim djelima. U njima se osjećaju tragovi Joel-Peter Witkina, pa čak i Rogera Ballena, fotografije su to koje više vuku na stranu apsurda i trivijalnosti, dadaistički naglašavajući problematičan status fotografije u svijetu umjetnosti.
